Αποτελέσματα

Το Έργο επικεντρώθηκε στην ανάδειξη, ταυτοποίηση, αξιολόγηση και πολλαπλασιασμό γηγενών γενοτύπων αρωματικής τριανταφυλλιάς, με εφαρμογή βιοτεχνολογικών μεθόδων, για παραγωγή ροδέλαιου. Συγκεκριμένα, εντοπίστηκαν 22-23 ποικιλίες αρωματικής τριανταφυλλιάς που φύονται σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας (Ν. Κοζάνης, Χίος, Επτάνησα, Κρήτη, Χαλκιδική κλπ.) και κατόπιν φυτικό υλικό τους συλλέχθηκε και στάλθηκε στις εγκαταστάσεις των συνεργαζόμενων φορέων για να πολλαπλασιαστεί αγενώς προκειμένου να δημιουργηθεί συλλογή στο έδαφος για τις ανάγκες των διαφόρων σταδίων του Έργου.

Στη συλλογή προστέθηκαν και υβρίδια F1 γενεάς, που προήλθαν από επικονιάσεις φυτών των ξενικών ποικιλιών της Rosa damascena, που χρησιμοποιούνται στο Ν. Κοζάνης για παραγωγή ροδέλαιου, με γύρη από παραγωγικούς γενοτύπους αρωματικής τριανταφυλλιάς. Στα F1 φυτά έγινε αξιολόγηση και επιλογή των καλύτερων σύμφωνα με τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα.

Παράλληλα, με τη χρήση των κατάλληλων μοριακών δεικτών ISSR και SCoT, έγινε γενετική ταξινόμηση των γηγενών γενοτύπων αρωματικής τριανταφυλλιάς (και των F1 υβριδίων) και τα αποτελέσματα συγκρίθηκαν με τα αντίστοιχα ξενικών ποικιλιών αρωματικής τριανταφυλλιάς.

Επίσης, μελετήθηκε ο πολλαπλασιασμός των 23 γηγενών ποικιλιών αρωματικής τριανταφυλλιάς με μοσχεύματα, εμβολιασμό και ιστοκαλλιέργεια (in vitro πολλαπλασιασμός), ώστε να προκύψει αντίστοιχο πρωτόκολλο για αυτούς που θα επιλεγούν ως οι καλύτεροι κια παραγωγικότεροι. Τα φυτά που παρήχθησαν από όλους τους γενοτύπους του προηγούμενου σταδίου φυτεύτηκαν σε τρία πειραματικά τεμάχια με διαφορετικές εδαφοκλιματικές συνθήκες, δύο στο Ν. Κοζάνης (ημιπεδινή και ημιορεινή περιοχή) και ένα στα Γιαννιτσά (περιοχή Κρύας Βρύσης), με σκοπό τη διερεύνηση της προσαρμοστικότητας των διαφόρων γενοτύπων σε κάθε περιβάλλον.

Στα φυτά των τεμαχίων μετρήθηκε η απόδοση τους και η περιεκτικότητα σε αιθέριο έλαιο, ενώ στη συνέχεια ακολούθησαν χημικές αναλύσεις (με GC/MS και LC/MS) των πετάλων των ανθέων (που συνδέονται με την ποιότητα του παραγόμενου ροδέλαιου) σε καθέναν από αυτούς καθώς και στα F1 υβρίδια. Με αυτό τον τρόπο προέκυψε ο χημειότυπος του κάθε γενοτύπου ή υβριδίου αρωματικής τριανταφυλλιάς, ενώ παράλληλα έγινε και η επιλογή των πιο παραγωγικών από αυτούς.

Στο πλαίσιο της διερεύνησης της ανθεκτικότητας στο έντομο Agrilus sp., τόσο των αυτόρριζων φυτών των γηγενών γενοτύπων όσο και των εμβολιασμένων σε διάφορα υποκείμενα, έγινε φύτευση των παραπάνω φυτών δίπλα σε υπάρχοντες ροδώνες, οι οποίοι είχαν τα προηγούμενα έτη αρκετές προσβολές. Μετά από χρονικό διάστημα 20 μηνών δεν παρατηρήθηκαν προσβολές από το Agrilus sp.

Σύμφωνα με τα στοιχεία από τις προηγούμενες ΕΕ του Έργου, έγινε συνολική αξιολόγηση τόσο των γηγενών γενοτύπων όσο και των υβριδίων F1 γενεάς και επιλέχθηκε ως καλύτερος γενότυπος ο 14 και στα υβρίδια οι F26 και F27, οι οποίοι και αποτελούν τη βάση της ποιοτικής διαφοροποίησης των ελληνικών γενοτύπων αρωματικής τριανταφυλλιάς. Επίσης, έγινε μελέτη κοστολόγησης των παραγμένων φυτών αρωματικής τριανταφυλλιάς με τους τρεις τρόπους παραγωγής. Τέλος, ο επιλεγέντος γενότυπος 14, που αξιολογήθηκε ως ο πιο κατάλληλος για παραγωγή ροδέλαιου, πολλαπλασιάστηκε σε μαζική κλίμακα, για φυτεύσεις σε νέους βιομηχανικούς ροδώνες.